Traxiotendag Leersum, voorjaar 2009.
“Verlies vooral nooit het plezier in het bezig zijn in de natuur! Maak iedere dag een wandeling en u zult merken dat het u goed doet. Elke ziekte krijgt zo minder grip op mij. Ik heb mijn beste gedachten bij het wandelen opgedaan, en ik ken geen zorg, al is die nog zo zwaar, die niet bij het wandelen in de natuur van de mens afvalt”, dit zijn woorden van een persoon die graag in de natuur verblijft.
Woorden die ook de basis van een Traxiotenrit weergeven. Het hebben van plezier onderling en individueel, het samen zijn voorop en de ziekte ver van je af en het zorgeloos genieten van de dag zelf. Al deze elementen zorgen ervoor dat het een plezierige uitdaging is om elke keer weer een Traxiotenrit te organiseren.
De Traxiotenrit in Leersum, was een rit op onbekend terrein op zo’n kleine 90 kilometer van huis. Het niet kennen van de omgeving maakt van het organiseren een extra uitdaging. Het begon met het surfen op het internet naar een leuk natuurgebied. Nu was ik wel eens met vrienden in de buurt geweest voor een gezellige picknick dus het zoeken ging al snel richting de Utrechtse Heuvelrug. Eenmaal besloten om in deze richting te gaan zoeken was het een kwestie om via het digitale snelweg een accommodatie te vinden die o.a. rolstoeltoegankelijk is. Al snel kwam op deze manier de manage ’t Leersumse Veld op het beeldscherm. Maar digitaal geschikt wil nog niet zeggen dat het in de praktijk ook geschikt is. Het weekend erop, de Trax maar eens in de auto geladen en de reis naar ’t Leersumse Veld aangevangen. Bij aankomst eerst een stukje door de nog onbekende omgeving gewandeld en gelukkig bleek het een leuk en interessant gebied te zijn, zoals Google Maps al aan gaf. Na de wandeling met Trax, vrouw en hond naar de manage voor een toegankelijkheids- en vriendelijkheidstest. Ondanks de vieze banden van de Trax werden we warm onthaald door de eigenaresse en enkele gasten. In eerste instantie wilde ze niet geloven dat je met een rolstoel door het soms natte gebeid kon rijden. Nadat ze de modder op de stoel goed hadden bekeken waren ze overtuigd. Al snel bleek dat een groep van 20 modderige rolstoelen, honden en begeleiders geen enkel probleem zouden zijn. Onze speurtocht had dus een geweldig begin- en eindpunt opgeleverd.
In de weken daarna, via Google Maps het gebied bekeken en in grote lijnen een denkbare route uitgezet. Uiteraard kun je als organisator een rit niet uitzetten via Google Maps, dus nogmaals naar het gebied in Leersum om het in grote lijnen te verkennen. Na een lange dag in het gebied te hebben rond gereden kwam de route steeds beter in beeld. Kort daarna nogmaals naar het gebied om te kijken of we een ook een goede lunchplaats konden vinden. In het dorp Leersum zou ook een toegankelijk restaurant zitten met de naam D’Arthuizen. Bij aankomst bleek het inderdaad een toegankelijke accommodatie te zijn met een groot terras waarop we makkelijk alle leden van de Traxiotenclub op kwijt zouden kunnen. Maar helaas bleek hier dat toegankelijkheid geen synoniem is voor vriendelijkheid. In eerste instantie wilde men wel een grote groep ontvangen maar op de vraag of het een probleem was als de rolstoelen, honden en begeleiders misschien een kloddertje zand bij zich zouden kunnen hebben bij slecht weer, zorgde ervoor dat men zeer bedenkelijk keek naar het al niet meer in nieuwe staat zijnde tapijt….. u begrijpt het al, we waren ineens niet meer welkom.
Onze zoektocht naar een geschikte locatie ging dus verder. Gelukkig hoefden we maar slechts enkele 100 meters verder te gaan voordat we een 2de accommodatie tegenkwamen. Eetcafé Een Wereld van Verschil. De eigenaresse van dit café deed haar naam volledig eer aan. Wat een gastvrijheid. Het langskomen van de Traxioten zou geen enkel probleem zijn. Men zou zorgen voor extra personeel en de accommodatie zelfs geschikt maken zodat we met zijn alle naar binnen konden.
Enkele weekenden later nogmaals een dagje naar Leersum om de definitieve route te bepalen. Omdat ik inmiddels al regelmatig het gebied ben in geweest krijg ik een steeds beter beeld van hoe de weggetjes op elkaar aansluiten. De route is na deze dag definitief vastgelegd in het GPS systeem.
Het weekend vooraf aan de Traxiotenrit, een laatste bezoek aan het gebied en ter controle de bedachte route nogmaals gereden. Je weet immers maar nooit of met toevallig wat paden ontoegankelijk heeft gemaakt. Gelukkig viel dat reuze mee en was er slechts een kleine wijziging nodig.
De Traxiotendag zelf.
Als organisator wil je als eerste aanwezig zijn, dus in alle vroegte zijn we vertrokken naar ’t Leersumse Veld. Na verloop van tijd kwamen alle ingeschreven Traxioten uit alle windstreken van Nederland binnen. Het weer werkte geweldig mee. De rit verliep zeer vlot en alle deelnemers genoten van de natuur, de gezelligheid en gemoedelijkheid. De aanwezige honden konden op de meeste plaatsen volledig in de ren en speelstand. Zoals verwacht was de lunch ook goed geregeld en konden we met zijn alle genieten in de zon op het terras. Na de lunch gingen we van start met het tweede gedeelte van de ‘wandeling’. Via diverse heuveltjes en smalle doorsteekjes kwamen we exact op de afgesproken tijd aan bij het eindpunt voor een heerlijk diner en gezellig napraten. Door het geweldige voorjaarsweer zat ook nu iedereen weer heerlijk op het terras.
“Verlies vooral nooit het plezier in het bezig zijn in de natuur! Maak iedere dag een wandeling en u zult merken dat het u goed doet. Elke ziekte krijgt zo minder grip op mij. Ik heb mijn beste gedachten bij het wandelen opgedaan, en ik ken geen zorg, al is die nog zo zwaar, die niet bij het wandelen in de natuur van de mens afvalt”, woorden die tijdens deze Traxiotendag wederom bevestigd zijn geworden.
Alle Traxioten, begeleiders en Permobil bedankt voor deze gezellige dag.
Graag tot de volgende Traxiotendag,
Organisatie: Michèle de Vries
