Het verhaal van Ineke Platel

Beste lezer,

Trax liefde……

De dag dat ik mijn eerste elektrische rolstoel kreeg zal ik nooit vergeten; de dag dat de Trax kwam evenmin, maar de emoties waren tegenovergesteld. De elektrische rolstoel die ik nu bijna vijf jaar geleden kreeg was een Moover. Een naar mijn idee plomp gevaarte waarin ik compleet in het niet zonk, die me onhandig maakte en me ineens gehandicapt liet voelen. Ik schaamde me in dat logge apparaat. Mijn eerste ritjes waren dan ook bij voorkeur tijdens de schemer of in het donker. De rolstoel gaf me zeker meer mogelijkheden, maar paste op geen enkele manier bij mijn drang naar vrijheid, snelheid en comfort. Ik voelde me meer beperkt dan nodig was. We kregen een soort haat-liefde verhouding… Het wende maar niet meer dan dat.

Toen de Moover niet alleen onhandig maar ook onpraktisch bleek als woon-werkvoorziening, speurde ik naar een passende aanvulling buitenshuis. Internet bleek een super medium om mijn zoektocht te beginnen. Eenmaal aangekomen op de website van Permobil viel ik van de ene in de andere verbazing. Er ging letterlijk een nieuwe wereld voor me open en ik zag mogelijkheden die ik voor onmogelijk had gehouden. De Trax bleek liefde op het eerste gezicht: niet alleen het uitdagende uiterlijk maar ook het karakter sprak me aan. Ik had mijn ‘maat’ gevonden. Folders en vervolgens een afspraak met proefrit onderstreepten mijn enthousiasme en ik fantaseerde van een nieuw avontuur. Maar simpel zou die weg niet worden, want het GAK was niet zonder meer overtuigd van de noodzaak. Tenslotte ging het om een dure voorziening. Er zouden heel wat gesprekken, brieven en maanden wachten nodig zijn om het verlossende ‘ja’ te horen. En ik telde de eeuwigheid…

Het filmpje over het ‘wonder op wielen’ werd dolgedraaid op de computer.

Eindelijk kwam de Trax en ik kon mijn ogen niet geloven: groot, stoer, blauw, glimmend. In niets leek de Trax voor mij op een rolstoel. En zo voelde het ook niet. Ik voelde me snel, blits, flitsend, vrolijk, uitgelaten… de wind maakte dat het nóg sneller voelde. Ik genoot van de vrijheid en kon inhalen in plaats van ingehaald worden. Bovendien was geen bospad, geen modder, geen kuil, geen stoeprand meer een hindernis. Kinderen in de buurt waren meteen al jaloers op mijn gave race-kart en vroegen waar zij ook zo’n skelter konden kopen. Die wilden ze wel voor hun verjaardag.

Vanaf de eerste dag was ik trots op deze super rolstoel en nog steeds laat ik elke dag de hond uit en doen we wie het hardste of het verste kan. Eerlijk is eerlijk: binnen is de Trax niet ideaal, maar sinds enige tijd ben ik de gelukkige bezitster van een Chairman V. U raadt het al, eveneens van Permobil. Een stoel die past bij alles wat ik wens en waarin ik me helemaal mezelf voel. Alleen stoer, snel, trots en uitdagend voel ik me vooral als ik dwars door de bossen cross in mijn supergave Trax.

 

Ineke….